rudawski Skalnik

Trasa: Czarnów - Mała Ostra - Skalnik - Przełęcz Rudawska - Skalica - Przełęcz Rudawska - Grzędziny - Czarnów

---

Prognoza wczorajsza na dziś: 24st.C. i bez deszczu - :)
wstajemy rano - ptaszki ćwierkają, piękne słońce -  :D
Pakujemy się do samochodu i ruszamy w Rudawy Janowickie na najwyższy szczyt - Skalnik, zaliczany do Korony Gór Polski i Korony Sudetów.
A po drodze  ZONK - ciemne chmury, ok 15st.C. i deszcz, a my w krótkich rękawkach, sandałkach i bez kurtek przeciwdeszczowych. Tak wiemy, to nasza głupota, turysta powinien być zawsze przygotowany, ale.. ale miało być ciepło i bez deszczu ;)  Szukamy otwartych sklepów i w trzecim wreszcie się udaje - kupujemy 'emergency ponczo' foliowe :]
Samochód zostawiamy w Czarnowie przy dawnym schronisku, a obecnie agroturystyce 'Czartak' i ruszamy w las.

Mniej więcej pół godziny później docieramy do Małej Ostrej - fantastycznego punktu widokowego z ławeczką na górze

My jednak po raz kolejny mamy pecha i nie dane jest nam cieszenie się pejzażem. ciemne chmury wiszą nam nad głowami, widok nieco ponury
[centralnie przed nami rudawskie cycuszki, Sokoliki, ale z tego miejsca zlewają się w jedno]

[gołoborze przy Skalniku]

Wracamy do rozwidlenia szlaków i idziemy w stronę Skalnika.

{ Plan na dziś zakładał trasę trochę inną, a mianowicie od Małej Ostrej, do której dojść mieliśmy szlakiem czerwonym przez Konie Apokalipsy, ku Wilczysku z kamienną ławką, stamtąd czerwonym rowerowym i kawałek nieoznakowaną ścieżką do Przełęczy Rudawskiej i powrót do Małej Ostrej przez Skalnik, zejście do Czarnowa niebieskim. Niestety przez straszący nas deszcz wybraliśmy wariant szybszego 'zaliczenia' głównej atrakcji }

Na szczyt nie prowadzi żaden szlak, nie ma żadnej strzałki informacyjnej, kompletnie nic. Zdając się na intuicję i dzięki przeczytaniu parunastu publikacji w necie dotyczących szukania owego miejsca, po ok 10 min wolnego marszu odbijamy w pierwszą w lewo ścieżkę 

mając nadzieję dokonania dobrego wyboru.

Udaje się - oto i jest:

 Czy słupek z jedną tabliczką z nazwą szczytu tak dużo kosztuje?

W zimie chyba byśmy tu nie trafili :/

Po pstryknięciu pamiątkowych fotek wracamy na szlak i schodzimy do Przełęczy Rudawskiej. Miejsce to również nie oznakowane, znów zgadując, że już jesteśmy w danym miejscu, skręcamy w lewo na nieoznakowaną drogę i tym sposobem dochodzimy do czerwonego szlaku rowerowego. Na mapie zaznaczony jest punkt widokowy, jakiś schron, 

 chcemy tam sobie usiąść i zjeść, liczymy na kulturalne ławki. W rzeczywistości miejsce to jednak wygląda tak:

Co za widoki ;)  ręce nam opadają ;) Chcąc nie chcąc głodni już siadamy na ziemi i z apetytem zjadamy tosty i parówki.  Szybko jednak musimy się zbierać, zaczynają nas gryźć muszki i znów kropi. 

Chwila namysłu - czy iść rowerowym do Wilczyska czy wrócić do przełęczy - wybieramy trasę powrotu możliwie najkrótszą: wracamy.  Kawałek za Przełęczą Rudawską odbijamy na żółty szlak, którego większa część poprowadzona asfaltem doprowadza nas z powrotem do 'Czartaka'